- coinquinare
- замарать, заражать, quos par facinus coinquisat (1. 31 C 1, 3)
Латинско-русский словарь к источникам римского права. Изд. 2-е, дополненное. - Варшава, Типография К. Ковалевского. Ф.М. Дыдынский . 1896.
Латинско-русский словарь к источникам римского права. Изд. 2-е, дополненное. - Варшава, Типография К. Ковалевского. Ф.М. Дыдынский . 1896.
coinquinar — (del lat. «coinquināre») 1 (ant.) tr. *Ensuciar o inficionar. 2 (ant.) prnl. Mancharse con algo indigno. * * * coinquinar. (Del lat. coinquināre, manchar). tr. desus. Manchar, ensuciar, inficionar. || 2. prnl. desus. Mancharse, perder la bue … Enciclopedia Universal
Coinquinate — Co*in qui*nate, v. t. [L. coinquinatus, p. p. of coinquinare to defile. See {Inquinate}.] To pollute. [Obs.] Skelton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
COINQUERE — proprie dicebatur in sacris silvis, vetustô ad hanc rem verbô; quod Festus deputare, et Cato in precatione sacrificii, quod fieri solebat ad conlucandas arbores sacras, coercere. Ita autem illa habet apud Plinium, l. 17. c. ult. Si Deus, si Dea… … Hofmann J. Lexicon universale
diffamer — quelqu un, Diffamare, Infamare, Coinquinare, Sugillare, Facere infamem aliquem, Famam alicuius inquinare, Attingere aliquem infamia. Diffamer et deshonorer, Dedecorare. Diffamer aucun publiquement, Traducere. Diffamer et mettre à sus quelque cas… … Thresor de la langue françoyse
coinquinar — (Del lat. coinquināre, manchar). 1. tr. desus. Manchar, ensuciar, inficionar. 2. prnl. desus. Mancharse, perder la buena fama … Diccionario de la lengua española